Victoriaans recept: Eliza Actons Printer’s Pudding

Vandaag maak ik een makkelijk recept dat goed past bij een druilerige zaterdagmiddag. De ‘Printer’s pudding’ van Eliza Acton valt in de categorie comfort food, en ik vond het dan ook helemaal niet erg om er een grote hoeveelheid van te maken. Tegelijkertijd zit er een grapje in het recept van deze pudding, want ze is het luxere zusje van de Arme Schrijverspudding, die ik eerder maakte.

Eliza Acton behoort tot de meest gevierde Victoriaanse culinaire schrijvers, maar helaas voor haar is ze daar niet rijk van geworden. In de 19e eeuw bestond er nog geen auteursrecht of copyright – wat natuurlijk vervelend was voor zowel de uitgever als de schrijver – maar als schrijver stond je financieel toch wel onderaan de ladder.

Een 19e-eeuwse drukkerij waar vrouwen aan het werk zijn met het zetten van drukletters.

Een 19e-eeuwse drukkerij waar vrouwen aan het werk zijn met het zetten van letters (1861) [Publiek domein].

Vanuit deze frustratie creëerde Eliza Acton in haar kookboek drie puddings, waarvan de Poor Author’s Pudding de meest eenvoudige is. Een treetje hoger stond de drukker, wiens Printer’s Pudding ik voor vandaag maakte. Bovenaan de rangorde stond de uitgever. De enorm rijke Publisher’s Pudding staat nog steeds op mijn to-do-lijst, maar vergt een boel voorbereiding.

Maar goed, vandaag verkeren we dus in drukkerskringen. De drukkerswereld beleefde in de Victoriaanse tijd een sterke groei, omdat er enorm veel vraag was naar leesvoer. Steeds meer mensen konden lezen en schrijven; en als het even kon, besteedde men graag een centje aan iets leuks om te lezen. Denk bijvoorbeeld aan de goedkope penny dreadfuls: Blaadjes die vaak griezelige of spannende verhalen vertelden, zoals over Dick Turpin of Sweeny Todd. Maar ook kranten (zoals de Illustrated London News), magazines, romans en kookboeken vonden gretig aftrek bij de groeiende middenklasse, en moesten uiteraard allemaal worden gedrukt.

Voorblad bij een herdruk van de Victoriaanse penny dreadful-serie, Varney the Vampire (1845).

Voorblad bij een herdruk van de Victoriaanse penny dreadful-serie Varney the Vampire (1845) [Publiek domein].

Omdat drukkers het vaak financieel niet zo slecht hadden, is de Drukkerspudding voor Victoriaanse begrippen redelijk luxueus. Ze bevat bijvoorbeeld meer suiker en ei dan de Arme Schrijverspudding, want deze ingrediënten waren duur. Maar nog bijzonderder is het gebruik van kokos: in die tijd natuurlijk een exotisch ingrediënt! Het geeft een lekkere subtiele smaak aan deze (voor moderne begrippen) niet heel zoete pudding.

Zo maak je de pudding:

Ingrediënten (op kamertemperatuur)

Net als de Poor Author’s Pudding is oud brood de basis voor deze pudding. Zuinigheid werd tenslotte erg op prijs gesteld. Ik maakte deze pudding met oude sneetjes wit stokbrood, en maalde deze fijn in de keukenmachine. Een goede manier om stokbrood op te maken na bijvoorbeeld gourmetten.

  • 30 gram boter (gesmolten)
  • 175 gram fijn (wit) broodkruim
  • 1 liter volle melk
  • 110 gram suiker
  • 4 eieren (M), zeer luchtig geklopt
  • 60 gram kokosrasp
  • ¼ tl nootmuskaat
  • Een snufje zout

Bereidingswijze

Doe de gesmolten boter in een grote kom en voeg het broodkruim toe. Meng goed. Laat in een andere kom de suiker in de melk oplossen, en voeg de luchtig geklopte eieren al roerende toe.

Voeg het melk-eimengsel bij het broodkruim en meng goed door. Voeg de kokosrasp, nootmuskaat en zout toe en meng het geheel goed. Laat het nu zo’n 2 uur staan – handig om voor te bereiden als je gasten krijgt.

Vet een grote ovenschaal in en verwarm de heteluchtoven op 150 graden. Giet het mengsel in de ovenschaal en bak de pudding gedurende zo’n 50 minuten. Zelf vind ik het lekker als de binnenkant nog een beetje zacht is. Wil je dat niet, laat de pudding dan nog iets langer in de oven staan.

Printer's Pudding volgens het recept van Eliza Acton.

Mijn Printer’s Pudding! De eerste kleine versie was iets te heet gebakken; rustig bakken is het devies! Maar het was wel erg lekker…

Deze pudding viel erg in de smaak bij Mr. W. en mijzelf. Het hele recept is voor zo’n zes personen, maar wij vonden het geen straf om de resterende pudding de volgende dag op de eten. Je bewaart hem afgedekt in de koelkast, maar voor het eten is het wel handig om de pudding eerst op kamertemperatuur te laten komen. Zo vonden wij hem in ieder geval het lekkerst. Zoetekauwen kunnen er overigens altijd nog een beetje extra suiker op strooien.

De pudding past ontzettend goed bij een kopje zwarte thee. Bijvoorbeeld een English Blend of Earl Grey (voor de liefhebbers: met melk).


Voor het schrijven van dit blog heb ik de volgende bronnen gebruikt:
Eliza Acton: Modern Cookery In All Its Branches (1845), via GoogleBooks.
Eliza Acton en Dyfed Lloyd Evans: Eliza Acton’s Modern Cookery for Private Families, Kindle Edition (2012).

3 gedachten over “Victoriaans recept: Eliza Actons Printer’s Pudding

  1. Oh dit klinkt echt héérlijk en de pudding ziet er ook zo lekker uit. Als groot fan van kokos kan het haast niet anders dan dat ik deze pudding ook heel smakelijk zou vinden.

    • Leuk Romy, ik hoop dat je het ook probeert! Ik heb hem afgelopen week nogmaals gemaakt, en hij was alweer snel op! 🙂

  2. Vandaag deze pudding gemaakt en we hebben gesmuld. Echt voor herhaling vatbaar, ik ga de andere pudding ook zeker maken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.