C’est la vie! Alles over het dagelijks leven de 19e eeuw: vervoer, huishouden, eten en etiquette.
Mr. W. en ik zitten al vanaf 2 maart in thuisisolatie. Niet omdat we ziek zijn, gelukkig, maar omdat we dat graag zo willen houden. Als mensen in de risicogroep met een vooruitziende blik besloten wij al vroeg om het zekere voor het onzekere te nemen. Gelukkig kan er ook vanaf huis geschreven worden, en valt er een heleboel leuks vanuit de huiskamer te ondernemen. Ook met een Victoriaans thema!
Vorige week vertelde ik dat scones tijdens het grootste deel van de 19e eeuw helemaal niet zo geliefd waren in Groot-Brittannië – met uitzondering van het armere deel van de Schotse bevolking. De scones die wij nu zo graag eten bij de ‘High Tea’ werden pas echt populair rond 1890 en in de Edwardiaanse tijd. Nu is het natuurlijk tijd om te proeven, met deze twee makkelijke recepten voor scones met havermout en bloem.
Ken je die scène waarin de zussen Bennet zich tegoed doen aan heerlijke scones met jam? Nee, ik ook niet. Hoe gek het misschien ook klinkt over het tegenwoordig zeer geliefde cakeje bij de afternoon tea: In de tijd van Jane Austen waren scones armeluisvoedsel. En ook niet echt lekker. De scones zoals wij ze kennen, zijn een uitvinding uit de laatste decennia van de 19e eeuw.
![Beide versies van het schilderij First Class Meeting, At First Meeting Loved, door de Britse kunstenaar Abraham Solomon (1823-1862) [Publiek domein].](https://www.myinnervictorian.nl/wp-content/uploads/2020/03/schilderijen-kunst-kopien-feat.jpg)
De kunstwereld was booming in de 19e eeuw. Een steeds grotere groep liefhebbers kon kunstwerken kopen om hun huis mee te verfraaien, en om mee te pronken. Afhankelijk van je budget kocht je dan werken van kunstenaars van meer of minder allure. En die kunstenaars gingen zelf ook spaarzaam met hun tijd en creativiteit om. Waarom een doek niet vaker verkopen? Zo kreeg je regelmatig zeer gelijkende werken op de markt, zoals de beide voorbeelden van vandaag laten zien.
Vandaag maak ik een makkelijk recept dat goed past bij een druilerige zaterdagmiddag. De ‘Printer’s pudding’ van Eliza Acton valt in de categorie comfort food, en ik vond het dan ook helemaal niet erg om er een grote hoeveelheid van te maken. Tegelijkertijd zit er een grapje in het recept van deze pudding, want ze is het luxere zusje van de Arme Schrijverspudding, die ik eerder maakte.