Het is november en ik zit met mijn hoofd al helemaal in de kerstsfeer. Dat komt omdat ik de afgelopen dagen bezig ben geweest met het maken van een traditionele victoriaanse Christmas pudding. De soort pudding zelf is al wat ouder, maar echt een hype werd hij pas in de 19e eeuw. Traditioneel wordt hij geruime tijd van tevoren gemaakt, bijvoorbeeld één week voor de advent. Ongeveer nu dus. Maak hem zelf ook en verras familie en vrienden bij het kerstdiner!
Verder lezen
Victoriaans Leven
C’est la vie! Alles over het dagelijks leven de 19e eeuw: vervoer, huishouden, eten en etiquette.
Victoriaanse gewoontes: de Morning Call
“De last des huis, de wil des mans, en ieder jaar een kind bij kans.” Zo omschreef Jacob Cats de plichten van de vrouw in de 17e eeuw. Lekker ongeëmancipeerd natuurlijk. In de victoriaanse tijd was er wat dat betreft niet zoveel veranderd, maar er was wel één taak bij gekomen: de Morning Call. In een eerder blog had ik beloofd om uit te zoeken hoe het zit met deze mysterieuze en typisch victoriaanse gewoonte. Calling was het systeem van visites afleggen en visitekaartjes afgeven volgens een strakke etiquette. Maar hoe ging dat dan, en wat was absoluut not done? En waarom vonden morning calls in de namiddag plaats?
Bloggen is zoooo Victoriaans!
Het lijkt bijna tegennatuurlijk; bloggen, terwijl mijn passie de victoriaanse tijd is. Kan ik niet beter met een borduurwerkje op de bank gaan zitten? Niets is minder waar! De verschillende voorlopers van het blog waren juist in de 19e eeuw uitzonderlijk populair. Ik heb het natuurlijk over het vervolgverhaal, het dagboek, de brief en de briefroman.
Wat ik mij al heel lang afvraag
Er moet mij even iets van het hart. Zoals jullie vast weten was het in de victoriaanse tijd gebruikelijk, nee, verplicht om zogenaamde morning calls en afternoon calls af te leggen. Er bestond een vaste etiquette voor het ceremonieel of vriendschappelijk bezoeken van andere dames in de stad. Maar hoe werkte dat dan?
Victoriaans eten: Bird’s Custard
Vandaag heb ik zin om weer eens lekker Bird’s custard te maken, een Britse creatie die je het beste kunt vergelijken met de Nederlandse vanillevla – maar niet helemaal. Het is een typisch victoriaans product dat je nog steeds in vele Engelse keukenkastjes kunt vinden. In de 19e eeuw begon men door nieuwe inzichten in de scheikunde en voedingsindustrie steeds meer nieuwe etenswaren te ontwikkelen. Zo zag Alfred Bird zich in 1837 genoodzaakt om een alternatief te bedenken voor traditionele custard, die zijn structuur krijgt door het toevoegen van ei. Zijn echtgenote was namelijk allergisch voor eieren.