Met alle gezellige Dickensfestijnen is Kerst eigenlijk ieder jaar de tijd om op een feestelijke manier achterom te kijken naar victoriaanse tradities.
Na drie jaar op een rij mag ik het toch wel een traditie noemen: Mr. W. en ik bezoeken ieder jaar een Dickensfestijn rond de feestdagen. In vol ‘victoriaans’ ornaat als het weer het toelaat, en bij Siberische sneeuwstormen in modern ski-jack. Afgelopen zondag bezochten we voor het eerst het Dickens Festijn in Druten. Vandaag een kleurrijk verslag!
De meeste kerstverhalen van Charles Dickens hebben op het eerste gezicht iets ongewoons. Ze zitten vol met griezelige spoken die je de stuipen op het lijf jagen (A Christmas Carol), ze spelen niet altijd in de kersttijd, en vertellen over vreemdsoortige hallucinaties (The Cricket on the Hearth). Ook Dickens’ tweede kerstverhaal is wat je noemt anders dan anders. The Chimes heeft een bijzondere verhaallijn, die moderne lezers voor vraagtekens plaatst. Maar dat maakt het zeker niet minder de moeite waard om te lezen…
Het zag er zo gezellig uit, die kerstaflevering in de serie VICTORIA: Victoria en Albert samen in de sneeuw, en dan met de kinderen rond al die kerstbomen en pakjes. Ook het victoriaanse publiek had een dergelijk romantisch beeld van het koninklijk gezin, want de kranten publiceerden maar wat graag stukjes over hun huiselijke Kerst. Maar was het echt zo? Sommige historici vinden het allemaal één grote burgerlijke façade, maar één ding is wel zeker: Victoria en Albert genoten zichtbaar van hun Kerst met het gezin.
Op dit blog komen veel beroemdheden voorbij: Individuen die iets bijzonders aan de wereld hebben nagelaten waardoor hun naam ook nu nog bekend is. Er zijn echter maar een paar personen die zo tekenend zijn voor hun tijd of genre dat ze vereeuwigd zijn in een geheel eigen woord! Charles Dickens is één van die gelukkigen; het bijvoeglijk naamwoord ‘Dickensian’ staat bijna 150 na zijn dood voor een wereld vol goede mensen in slechte omstandigheden, en heerlijk komische schurken. En zij komen allemaal voorbij in de raadselachtige BBC-serie Dickensian.
Hoewel sommige tradities in steen gebeiteld lijken te staan – zoals de kerstboom, Sinterklaasavond, en kalkoen met kerst – is het eigenlijk helemaal niet zo vreemd om te beseffen dat elke traditie ooit een keer ontstaan is. En bovenal, dat er ook veel eeuwenoude tradities verdwenen zijn. Dit geldt onder andere voor de Britse viering van Twelfth Night, met de bijbehorende plum cake.