Jane Austen is één van de grootste schrijvers van de Regency-periode, en drukte met haar spraakmakende werk haar stempel op de victoriaanse tijd.
Mr. W. en ik zitten al vanaf 2 maart in thuisisolatie. Niet omdat we ziek zijn, gelukkig, maar omdat we dat graag zo willen houden. Als mensen in de risicogroep met een vooruitziende blik besloten wij al vroeg om het zekere voor het onzekere te nemen. Gelukkig kan er ook vanaf huis geschreven worden, en valt er een heleboel leuks vanuit de huiskamer te ondernemen. Ook met een Victoriaans thema!
Ken je die scène waarin de zussen Bennet zich tegoed doen aan heerlijke scones met jam? Nee, ik ook niet. Hoe gek het misschien ook klinkt over het tegenwoordig zeer geliefde cakeje bij de afternoon tea: In de tijd van Jane Austen waren scones armeluisvoedsel. En ook niet echt lekker. De scones zoals wij ze kennen, zijn een uitvinding uit de laatste decennia van de 19e eeuw.
Als je het als Victoriaanse huisvrouw goed voor elkaar had, hoefde je zelf niet veel in het huishouden te doen. De gegoede klasse – en de middenklasse die een beetje probeerde mee te tellen – had daar tenslotte personeel voor. Al deze ladies of leisure hadden daarom behoorlijk wat tijd om hun sociale contacten te onderhouden. En het afgeven van visitekaartjes speelde daarbij een belangrijke rol.
Laatst keek ik Love and Friendship, de verfilming van Jane Austens korte roman Lady Susan. Ik bleef rond de 22e minuut hangen, om eens heel precies te kijken naar de brief die Lady De Courcy ontving. Want ik vroeg me dus af: Hoe werden brieven in de 19e eeuw gevouwen, en waarom gebruikte men geen envelop? Ik ging, zoals jullie van mij gewend zijn, op onderzoek uit. En vandaag laat ik zien hoe je ook je eigen brieven stijlvol en historisch correct kunt vouwen.
Ik heb hier al vaker verteld over mijn wens om met een tijdmachine terug in de tijd te kunnen reizen. Hoe geweldig zou het zijn om eens tegenover de belangrijkste mensen van de 19e eeuw te staan? Het dichtste dat ik daarbij kan komen, is door middel van een bezoekje aan de National Portrait Gallery in Londen. En laat dat museum dat nu net onze laatste bezienswaardigheid zijn geweest, toen Mr. W. en ik de Britse hoofdstad bezochten.