Niets versterkt onze band met het verleden zoals eten. Wat betreft voeding veranderde er veel in deze periode. Proef de smaak van de 19e-eeuwse keuken!
Vorige week vertelde ik dat scones tijdens het grootste deel van de 19e eeuw helemaal niet zo geliefd waren in Groot-Brittannië – met uitzondering van het armere deel van de Schotse bevolking. De scones die wij nu zo graag eten bij de ‘High Tea’ werden pas echt populair rond 1890 en in de Edwardiaanse tijd. Nu is het natuurlijk tijd om te proeven, met deze twee makkelijke recepten voor scones met havermout en bloem.
Ken je die scène waarin de zussen Bennet zich tegoed doen aan heerlijke scones met jam? Nee, ik ook niet. Hoe gek het misschien ook klinkt over het tegenwoordig zeer geliefde cakeje bij de afternoon tea: In de tijd van Jane Austen waren scones armeluisvoedsel. En ook niet echt lekker. De scones zoals wij ze kennen, zijn een uitvinding uit de laatste decennia van de 19e eeuw.
Vandaag maak ik een makkelijk recept dat goed past bij een druilerige zaterdagmiddag. De ‘Printer’s pudding’ van Eliza Acton valt in de categorie comfort food, en ik vond het dan ook helemaal niet erg om er een grote hoeveelheid van te maken. Tegelijkertijd zit er een grapje in het recept van deze pudding, want ze is het luxere zusje van de Arme Schrijverspudding, die ik eerder maakte.
![Een modieus gezin van vader, moeder en twee kinderen reizen met de trein, terwijl door het raampje van de coupé de skyline van London in de mist voorbij glijdt. Het versje bij deze kleurenprent van Walter Crane wijst erop dat het onderdeel uitmaakt van een langer kinderverhaal. Papa and Mama took them home, door Walter Crane in 1876. [Publiek domein].](https://www.myinnervictorian.nl/wp-content/uploads/2020/01/cake-voor-naar-school-feat.jpg)
Een cake mee naar school, dat is leuk als je jarig bent. Maar de ‘schoolcake’ die Mrs. Beeton in haar kookboek noemt, is waarschijnlijk niet per definitie gebruikt als traktatie voor jarige kinderen. Veel kinderen uit de gegoede middenklasse en de elite gingen in de 19e eeuw namelijk naar een kostschool, en kregen daar regelmatig wat te snoepen opgestuurd door hun ouders. Als ze mazzel hadden, natuurlijk. Vandaag deel ik een lekker recept – dat heus ook mee mag naar de werkplek.
Mijn kerstrecept voor dit jaar heeft een persoonlijk tintje. Het komt namelijk niet uit een gedrukt kookboek, maar staat met de hand uitgeschreven op een los velletje papier, dat ik per toeval vond in mijn editie van Beeton’s Book of Household Management uit ca. 1886. Ontzettend leuk, vooral omdat ik de naam ken van de persoon van wie het kookboek is geweest. Ene Clara kreeg het recept voor Gingerbread in december 1893 van een familielid of vriendin. En nu kunnen jullie het ook maken!