Halverwege mei was het eindelijk zover: Ik ging voor het eerst in mijn leven op vakantie in Londen! Niet dat ik er nog nooit geweest was, maar gedurende familiebezoekjes in andere streken van Groot-Brittannië kwam het nooit verder dan een dagje op bezoek. Maar nu kozen Mr. W. en ik ervoor om ter gelegenheid van ons vijfjarige huwelijksjubileum een kleine week naar het epicentrum van de victoriaanse tijd te gaan. Vandaag een verslag!
In totaal verbleven we vijf nachten in een hotel in het hart van Londen. Wel zo makkelijk om overal snel te kunnen zijn. Tips van ervaren Londengangers leerden ons dat het beslist geen relaxt plan zou zijn om in de spits te reizen, dus daarom planden wij onze tripjes daar mooi omheen. Ook reisden we vaak met de bus: Net iets rustiger dan de metro, en zo zagen we tenminste echt wat van de stad!
Stijlvol theedrinken in het British Museum.
Thee in stijl in The British Museum
Op de eerste dag bezochten we het British Museum, dat op vrijdagavond extra lang open is. Een mooie gelegenheid om in het restaurant onder de glazen koepel eerst van thee te genieten met een stukje overheerlijke Victoria Sponge. Daarna dineerden we er ook; wat een bijzondere plek om te zitten! Mr. W. vertelt jullie binnenkort in een gastblog over het British Museum zelf: zijn favoriete plek op aarde!
Overigens ligt The British Museum in de vroeg-19e-eeuwse wijk Bloomsbury, waar ook Charles Dickens een aantal jaren woonde. Zijn huis daar is nu een museum, dat ik al eens eerder bezocht. Echt een aanrader!
De voordeur van Dickens’ huis op 48 Doughty Street.
In plaats van alle bekende toeristenattracties af te gaan, leek het me geweldig om te proberen de stad te ontdekken zoals deze er in de 19e eeuw heeft uitgezien. Dat is natuurlijk met al het moderne verkeer en de moderne architectuur nog niet zo gemakkelijk, maar toch vond ik het heel bijzonder om op plekken te staan waarvan ik wist welk belang – of reputatie – ze in de victoriaanse tijd hadden gehad.
Ga je mee naar The Strand?
Deze mooie stijlvolle halte van de Londense Underground was van 1907 tot 1994 onderdeel van de Piccadilly line. Tegenwoordig wordt de halte regelmatig voor filmlocaties gebruikt.
Zo kwamen we bijvoorbeeld meerdere keren over The Strand, de straat in Londen waar zich veel uitgeverijen bevonden – zoals die van Beeton’s Book Of Household Management – , maar die ook een beruchte plek als tippelzone was. Uitgever Samuel Beeton (die van het bovengenoemde kookboek) verkreeg hier zowel zijn eerste successen als uitgever, als de ziekte syfillis. Met grote gevolgen voor zijn latere leven en zijn vrouw Isabella, de beroemde Mrs. Beeton.
De Royal Courts of Justice aan The Strand, gebouwd in de jaren 1870 en in 1882 officieel geopend door Koningin Victoria.
Aan The Strand lag ook het Royal Court of Justice, een prachtig paleis van de nieuwe rechtspraak, die in de jaren 1870 vele oude wetten verving. Zou Charles Dickens (als hij nog geleefd had) blij zijn geweest met het stichten van dit instituut? Absurde rechtszaken als Jarndyce and Jarndyce uit Dickens’ Bleak House zouden vanaf dat moment verleden tijd moeten zijn geweest.
Ingang van de Twinings-winkel in Londen aan 216 Strand. Ze zitten hier al meer dan 300 jaar!
Aan The Strand ligt ook een klein winkeltje, dat stiekem op mijn verlanglijstje stond: Namelijk de enige echte Twinings-theewinkel ter wereld! Ze zitten al meer dan 300 jaar in hetzelfde pand, dat achterin dan ook een piepklein museumpje heeft, met bijvoorbeeld de toekenning van het predicaat ‘koninklijk’ door Koningin Victoria in 1837. Twinings levert al eeuwenlang thee aan de koningen en koninginnen van Groot-Brittannië.
En: Ook Jane Austen bestelde hier haar thee! In haar dagboek schrijft Jane tijdens een bezoek aan Londen, dat ze thee moet ophalen voor haar moeder. In deze winkel dus, waar wij ook hebben gestaan. Ik vind dat best bijzonder! Jane dronk zeer waarschijnlijk Chinese thee, en had thuis de taak om ’s ochtends thee te zetten.
In de winkel van Twinings. Wat een keuze aan thee! Bijzonder weetje: Jane Austen heeft hier ook haar inkopen gedaan!
Het leuke is dat je in deze winkel de theeën mag proeven voordat je ze koopt. Yum! Aangezien het rustig was in de zaak, vertelde het aardige personeel van alles over de theeoogst, terwijl wij stonden te wachten op de verschillende smaakjes thee die voor ons bereid werden. Perfect, toch? Uiteindeljk kozen we voor drie varianten op Earl Grey, namelijk de oorspronkelijke blend, één met sinaasappel (met de toepasselijk naam ‘London Strand’) en één met lavendel. Ze zijn alledrie heerlijk, maar ‘London Strand’ is mijn favoriet!
Onze aankopen uit de Twinings winkel!
Trouwens nog een leuk weetje: Is het jullie ook wel eens opgevallen dat thee in Engeland altijd beter smaakt dan thuis? Wij dachten altijd dat het de ‘vakantiebonus’ was, en dat we het ons inbeelden. Maar niets is minder waar, want de thee die Twinings buiten de UK op de markt brengt, is een andere dan de Engelse variant. Blijkbaar doen de sterkere Britse melanges het niet zo goed in de rest van Europa. Een goed excuus om nog eens terug naar Londen te gaan en proper tea in te slaan, nietwaar?
Rijkdom en verborgen schatten in Kensington
Wanneer je vanaf The Strand verder naar het westen rijdt, kom je langs het Albert Memorial en uiteindelijk in de wijk Kensington.
Het bronzen standbeeld van Prins Albert in het Prince Albert Memorial dat staat in Kensington Gardens. Het gedenkteken werd door Koningin Victoria geopend in 1872, maar het standbeeld van de zittende Albert werd pas in 1875 geplaatst. Het hele bouwwerk is 54 meter hoog.
Als je van de hoofdstraat afgaat, kom je al snel tussen de authentieke victoriaanse rijtjeshuizen van Kensington terecht. Prachtig! Het lijkt me geweldig om hier te wonen! De wijk werd ontwikkeld rond 1850 en was bedoeld voor de hogere middenklasse. Maar als je er nu wilt wonen, moet je multimiljonair zijn. Een van de locals die wij spraken liet zich ontvallen dat één zo’n rijtjeshuis tegenwoordig wel 15 miljoen pond kost…
Zelfs met bewolkt weer is deze zijstraat in Kensington imposant om te zien. Hier woonde de enigszins gegoede middenklasse, en iedereen die zijn best deed om er een beetje toe te doen. De straat werd aangelegd in 1868.
Waarom ik in de zijstraatjes van Kensington moest zijn hou ik nog even geheim, maar dat lezen jullie binnenkort op mijn blog….. Maar ik kan alvast wel laten zien dat we heerlijk geluncht hebben bij Café Tarte: echt een aanrader om eens te bezoeken. Kijk eens naar deze prachtige traditionele tartelettes met frambozen! En thee, in twee individuele potjes, natuurlijk.
Als ik in de buurt zou wonen, werd het kleine Cafe Tarte aan de Kensington High Street mijn vaste stek. We aten hier heerlijke traditionele frambozengebakjes, en dronken uiteraard een kopje thee.
De Thames op! En mooie architectuur…
In 1837 brandden de oude parlementsgebouwen af, waardoor er nieuwe ontworpen moesten worden. Dit werden de voor ons overbekende gebouwen van het Palace of Westminster, die rond 1860 zo goed als af waren. Prins Albert kreeg de leiding over de verfraaiingen van het interieur. En naast deze gebouwen in neogothisch stijl staat de Big Ben uit 1859, tegenwoordig de Elizabeth Tower, ter ere van de huidige vorstin. Gelukkig had ik de iconische gebouwen al eens eerder gezien, want op dit moment staan ze volledig in de steigers voor onderhoud. Een silhouet vanaf het water is daarom het beste wat ik jullie te bieden heb…
Het Palace of Westminister met de Houses of Parliament, en de Big Ben, gebouwd tussen 1840 en 1860. Ze staan nu in de stijgers voor onderhoud, en de klok van de Big Ben loopt momenteel dus niet. De renovaties duren nog wel een aantal jaar: tot 2021 (Big Ben) en 2025 (het parlement).
We besloten een tochtje over de Thames te maken met de boten die onderdeel zijn van het openbaar vervoer van Londen. We voeren van Westminister de rivier af naar de Tower, die ook erg imposant was. En wat vond ik de Tower Bridge, gebouwd de jaren 1880, mooi! Veel indrukwekkender dan ik had gedacht, eigenlijk.
Nog een victoriaans bouwwerk dat één van Londens bekendste attracties is geworden: De Tower Bridge. Hij werd gebouwd tussen 1880 en 1894 in neogotische stijl en geopend door de Prince of Wales, de latere koning Edward VII.
Terwijl we op de boot te wachten stonden, hadden we uitzicht op de London Eye en het voormalige stadhuis. Helaas zit er in dit prachtige gebouw tegenwoordig een multimedia-spektakel met de naam ‘Shrek Adventure’, en een bekende fastfood-keten. Het is dat de uiterlijk van het pand in tact moet blijven, anders had er vast een glimmende gele M op het dak gestaan…
Het beroemde London Eye en het voormalige stadhuis (County Hall) van London. De bouwstijk is neo-barok en het pand werd gebouwd vanaf 1911.
Het laatste staaltje mooie architectuur dat ik jullie wil laten zien, is deze prachtige stalen wenteltrap, in een gebouw dat zich ten zuidwesten van London City bevindt. Kan iemand raden waar ik dit mooie idyllische plaatje heb geschoten? Uiteraard zal ik er nog een blog over schrijven!
Prachtig, deze gietijzeren trap uit de jaren 1860!
Shop shop shop shop shop!
Het zal jullie niet verbazen dat er ook een boekwinkel op onze lijst van toeristische attracties stond. Voor Mr. W. en mijzelf zijn de uitgebreide Britse boekwinkels altijd een walhalla vol mooie titels die je in Nederland maar met moeite kan verkrijgen. Vooral de gescheidenisafdeling wordt altijd helemaal uitgeplozen, waarna we natuurlijk de moeilijke keuze moeten maken om niet alles te kopen waarop ons oog gevallen is.
Boeken heb je nooit genoeg. Ik kocht The Greedy Queen van Annie Gray, The Victorians van Jeremy Paxman en Dining With The Victorians door Emma Kay. Eerstgenoemde had ik ook al als e-book, maar ja, er gaat toch niets boven een papieren boek!
Maar, pluspunten: We hadden in de koffer speciaal ruimte overgelaten voor een shopping spree. Bovendien was de geschiedenisafdeling van Waterstone’s op Tottenham Court Road toevallig voorzien van een eigen koffiecorner. Wat is er fijner dan een stapel boeken, en een hele pot thee voor jezelf voor maar £1,80? Uiteraard hebben we hier wel een aardig tijdje doorgebracht!
Perfectie: Thee én boeken bij Waterstone’s
Tips om ook naar Londen te reizen
Heb je ook zin om naar Londen te reizen? Dan raad ik je aan om voor het openbaar vervoer een Travelcard te kopen. Met deze pas kun je enkele dagen buiten de ochtendspits met de underground, bus en andere vormen van Londens OV reizen. Wij hadden een kaart voor zeven dagen, en we vonden het een uitkomst om zomaar in een bus te kunnen stappen, wanneer het ons uitkwam.
Een travelcard is handig bij het reizen in het Londens openbaar vervoer.
Ons hotel kan ik ook aanbevelen, want ik was zeer tevreden over de locatie en de prijs. Travelodge City Road ligt heel centraal, in zone 1 (bij station Moorgate). We waren dus overal vrij snel ter plaatse. En aangezien we vroeg boekten, betaalden we voor vijf nachten inclusief ontbijt circa 90 euro per nacht (voor twee personen). Wees niet bang, ik word voor deze aanprijzing niet gesponsord! Maar ik vond het toch een te mooie mogelijkheid om niet te noemen. Hoewel de pond op het moment laag staat, kunnen Londense prijzen tenslotte vrij fors zijn.
Ons hotel! De ietwat minder glorieuze entree zit aan de zijkant. Op de kop zit op de begane grond de Singer Tavern, ter herinnering aan de naaimachienfabriek van weleer.
Het hotel zat ook in een mooi pand, gebouwd aan het begin van de 20e eeuw. Aan één kant van het gebouw zat ook een pub, de Singer Tavern, genoemd naar de oorspronkelijke bestemming van het gebouw: Het was een naaimachinefabriek van de firma Singer! Erg leuk om in zo’n historisch pand te verblijven, al heeft het hotel wel voor een basic moderne inrichting gezorgd, en zie je van de historie van binnen niet veel terug.
We hebben zo veel mooie dingen in Londen gezien, dat ik ontzettend veel zin heb om erover te schrijven! En ik heb jullie hierboven al een aantal blogs in het vooruitzicht gesteld… De komende weken publiceer ik daarom om en om een Londense victoriaanse highlight en een ander thema. Lekker afwisselend, lijkt me.
Maar nu is het weer tijd voor thee. Ik kan niet kiezen tussen mijn drie nieuwe smaken van Twinings!
Wat een leuk en informatief verslag èn prachtige foto’s.
Dank je wel!
Stiekem krijg ik van dit artikel direct zin om ook tickets naar Londen te boeken. Ik ben er nu twee keer geweest, maar zo te lezen zijn er nog genoeg dingen die ik in Londen nog zou kunnen doen of zien. Wat een prachtige foto’s heb je gemaakt en leuke plekken heb je bezocht! Die Twinings-theewinkel móet ik als theeliefhebber ook een keer zien nu, ook al moet ik toegeven dat ik sterke Engelse thee over het algemeen niet heel lekker vind 😉 Goede tip trouwens, dat tochtje over de Thames!
Ik ben nieuwsgierig naar je volgende blogartikelen over Londen 🙂
Ik kan je zeker aanraden een volgende keer langs de Twinings-winkel te gaan. Ze hebben zo veel soorten, en heus niet allemaal sterk. Er was bijvoorbeeld ook een rooibos-caramel, of een thee met pruimensmaak (is lekkerder dan het misschien klinkt ;-)). Ik heb nog nooit zo veel originele smaken bij elkaar gezien!
Wat een ontzettend mooie uitzichten! Ik krijg helemaal zin in mijn tripje naar London deze zomer! Ik ben benieuwd naar je volgende blogposts!
Leuk dat je ook gaat, veel plezier! Ik hoop dat ik je nog meer kan inspireren met mijn volgende blogs. Ik zou deze zomer ook wel weer terug willen…
Wat een heerlijk verslag, leuk om zo even mee te reizen. Ik kijk al uit naar de volgende blogs! Benieuwd waar de foto van die prachtige trap is gemaakt.
Thanks! Ik ben al hard aan de slag om blogs te schrijven over alle mooie plekken die we gezien hebben.
Wat een leuk verslag om te lezen. Ik krijg er zin van om ook naar London te gaan.
Overgens zit in Amsterdam ook een Waterstones boekwinkel.
Dank je voor het compliment! Dat wist ik niet, van Waterstones. Bedankt voor de tip!
Leuk dat jullie het zo naar jullie zin hebben gehad. Ik kijk uit naar de vervolg blogs over Londen.
Ja, het was geweldig! Morgen volgt er weer een nieuw blog over een prachtige locatie in Londen….
Een mooi verslag om te lezen. Geweldig die Twinings winkel en een interessant feitje over de thee dat ik nog niet wist. Ik ben benieuwd naar je volgende blogposts.
Dank je wel! Ja, apart hè, van die thee. Ik vraag me plotseling af: Zouden er ook Franse producten zijn die aan de niet-Franse smaak worden aangepast? Sterke kazen, ofzo?
Ik heb genoten van jouw verslag over Londen! Zo herkenbaar, vooral uren doorbrengen in de fantastische boekenwinkels met tea corner. De Twiningswinkel kende ik niet maar die staat vanaf nu op mijn lijstje!
En de wenteltrap bevindt zich volgens mij in Kew Gardens.
Wat leuk dat jij ook zo van een thee-en-boek-gevulde Londenvakantie houdt! Wij willen in het najaar weer boeken voor volgend jaar (zo krijg je tenminste een betaalbare hotelkamer 😉 )
En punten voor de juiste locatie van de mooie trap! 🙂