VICTORIA seizoen 3 – 8: Heidi en Napoleon III, Feodora en Victoria, en Albert en zijn Great Exhibition

Vandaag konden we kijken naar de finale van het derde seizoen van VICTORIA. De dag van de officiële opening van de Great Exhibition is eindelijk aangebroken, en Victoria staat trots naast haar Albert. Maar tussen alle successen door blijft er in The White Elephant nog genoeg ruimte voor intriges en dramatiek. In Frankrijk is er een nieuwe keizer opgestaan, en zus Feodora ziet een buitenkans weggelegd voor haar dochter Heidi. Ondertussen draait Prins Albert overuren, en lijkt hij op een flinke burn out af te stevenen. Of dat wel goed gaat…

Let op: Spoiler Alert voor aflevering 8!

Zoals het vaak gaat in succesvolle series, ben je bij het kijken van VICTORIA vaak nog niet eens helemaal bijgekomen van de ene gelukkige ontknoping, of er is een weer een spannende cliff-hanger die ons geduld op de proef stelt. Met zo’n nerveuse achtbaan van emoties is het soms lastig te overzien wat alle karakters doormaken. Maar ook in het echt hadden Victoria en Albert het flink te stellen met de dagelijkse uitdagingen van het regeren, en de vrienden en vijanden die hun leven bepaalden.

Collage bij seizoen drie van de serie Victoria, 2019, door My inner Victorian.

Collage bij seizoen drie van de serie Victoria, 2019, door My inner Victorian.

Hoewel sommige hoofdstukken door de schrijvers expres een beetje zijn uitvergroot of verdraaid, volgen andere plotwendingen hun leven juist veel nauwkeuriger dan je misschien zou durven denken! Mag ik je voor de laatste keer dit seizoen meenemen langs de meest onwaarschijnlijke maar ware gebeurtenissen uit het leven van de echte Victoria en Albert?

Wie was Prinses Adelheid? En had zij echt keizerin van Frankrijk kunnen worden?

Ja, dat had gekund. Napoleon III heeft het nichtje van Victoria inderdaad gevraagd, maar politiek gezien lag een match tussen de kersverse Franse keizer en een familielid van de machtige Britse vorstin erg gevoelig.

Prinses Feodora van Lohenhohe-Langenburg met haar dochter, Prinses Adelheid, hier ongeveer zes jaar oud, op een schilderij door Richard James Lane, gecombineerd met het originele ontwerp op een schets door de schilder Sir George Hayter, uit 1841. Compilatie door My inner Victorian.

Een prachtig portret van Prinses Feodora van Lohenhohe-Langenburg met haar dochter, Prinses Adelheid, hier ongeveer zes jaar oud, op een schilderij door Richard James Lane, gecombineerd met het originele ontwerp, een schets door de schilder Sir George Hayter, uit 1841. Compilatie door My inner Victorian.

In aflevering 7 van VICTORIA hebben we Heidi ontmoet, de dochter van Feodora. Ook al lijkt tante Victoria even de naam van haar Duitse nichtje ontschoten te zijn (genant!); ze heeft wel degelijk echt bestaan. Prinses Adelheid (of ‘Adelaide’ voor de Britten) werd geboren in 1835. Haar roepnaam was in het echt niet Heidi, maar Ada. In de tijd waarin de aflevering speelt, is ze ongeveer 16 jaar oud. Net als haar moeder Feodora heeft Adelheid nooit daadwerkelijk aan het hof van een Engels vorst gewoond, maar in 1852 speelde zij wel een belangrijke rol in Britse hofzaken.

Dat kwam door keizer Napoleon III. Zoals we al in eerdere afleveringen van VICTORIA hebben gezien, is het door de nasleep van de Franse revolutie nog lang onrustig in 19e-eeuws Frankrijk. Koningen komen en gaan. De Franse leider Napoleon III (het neefje van de bekendste Napoleon) maakte in 1848 handig gebruik van de zoveelste revolutie in Frankrijk om president te worden. Prince-President, zelfs.

Napoleon III, keizer van Frankrijk, op een staatsieportret door Franz Xaver Winterhalter uit 1855.

Napoleon III, keizer van Frankrijk, op een staatsieportret door Franz Xaver Winterhalter uit 1855 [Publiek domein].

Maar hij had meer ambitie. Toen het einde van zijn officiële termijn als president in zicht kwam, liet hij zich met behulp van een aantal slimme maneuvres verkiezen tot keizer van de Fransen. Een prestigieuze positie, maar eentje die moeilijk te behouden valt, zeker in Frankrijk. De nieuwe keizer had ook nog geen stevige internationale connecties. Een slim huwelijk zou daaraan kunnen bijdragen: bijvoorbeeld met een dame van koninklijke komaf!

De Europese vorstenhuizen stonden niet bepaald trappelend in de rij. Wie durfde zijn vingers aan zo’n omhooggevallen republikein te branden? De nieuwe Napoleon kon weleens een riskante schoonzoon blijken, vooral als hij qua ambities echt zijn legendarische oom achterna zou willen gaan.

Napoleon III ving eerst bot bij een Zweedse prinses. Bij een volgende zoektocht kwam hem toen prinses Adelheid van Hohenlohe-Langenburg op het oog – onze Heidi. De kleine Duitse vorstendommetjes waren sowieso een belangrijke kweekvijver voor koninklijke huwelijkspartners (zoals ook Prins Albert), maar Adelheid had nog als bonus dat ze zo dicht bij het machtige Britse koningshuis stond. Een perfecte politieke match voor Napoleon III, dus.

Prinses Adelheid van Hohenlohe Langenburg, hier achttien jaar oud, in 1853 geschilderd door Franz Xaver Winterhalter [Publiek domein].

Op wie lijkt ze het meest? Prinses Adelheid van Hohenlohe-Langenburg, op haar achttiende, in 1853 geschilderd door Franz Xaver Winterhalter [Publiek domein].

Victoria en Albert waren not amused. Zij konden hun nichtje toch niet zomaar laten trouwen met een omhooggevallen president, familie van Engelands grootste vijand? Wie weet in wat voor politieke chaos zij terecht zou kunnen komen – oorlogen, revoluties, guillotines! Liever niet, dus. Maar Napoleon III zomaar publiekelijk afwijzen lag ook politiek gevoelig. Victoria en Albert waren slim genoeg in dit soort internationale familiezaken; en terwijl Feodora en haar man Ernst in Langenburg op Britse goedkeuring wachtten, hielden oom en tante in Londen wijselijk hun mond.

De ambitieuze ouders van Adelheid zaten daarmee behoorlijk in een spagaat; hoe konden zij hun dochter keizerin laten worden én Victoria en Albert te vriend houden? Hun tactiek was een gewaagde gok: Ze speelden hard to get, en wezen Napoleon af. Zo hoopten ze in een goed boekje bij Victoria en Albert te blijven, en tegelijkertijd bij Napoleon III een betere onderhandelingspositie voor Adelheid af te dwingen.

Daarmee overspeelden Adelheids ouders hun hand; want Napoleon had haast, én oog voor mooie vrouwen. Hij leerde in de tussentijd de mooie Eugénie de Montijo kennen, die hij maar wat graag als maîtresse wilde. Maar zij was niet dom. Volgens de overlevering vroeg de flirtende keizer aan haar: “Wat is de weg naar uw hart?” – en zij antwoordde gevat: “Die loop door de kerk, Sire.” Eugénie kreeg haar zin, en de verliefde Napoleon maakt haar keizerin van Frankrijk.

Eugénie, laatste keizerin der Fransen, op een staatsieportret door Franz Xaver Winterhalter, net na haar huwelijk met Napoleon III in 1853.

Eugénie, laatste keizerin der Fransen, op een staatsieportret door Franz Xaver Winterhalter, net na haar huwelijk met Napoleon III in 1853 [Publiek domein].

De serie VICTORIA kiest dus waargebeurde huwelijksonderhandelingen als belangrijke verhaallijn voor aflevering 8. Alleen werd het spel in het echt door meerdere partijen gespeeld, en viel het niet binnen een vete tussen Victoria en haar zus Feodora. Over een arme Bertie die zo zijn eerste blauwtje loopt heb ik in al mijn biografieën ook niets kunnen vinden… Wel weet ik dat Adelheid vier jaar later zelf alsnog trouwde met Frederik, de hertog van Sleeswijk-Holstein.

Was de Great Exhibition van 1851 echt zo’n succes, en was Alberts rol in het opzetten ervan echt zo groot?

Ja en ja! Prins Albert heeft als buitenstaander veel gedaan om zijn nieuwe thuisland de moderne tijd in te slepen. Veel conservatieve Britten waren kritisch, maar de grote en eerste Wereldtentoonstelling ooit was een bijzondere en doorslaggevende overwinning voor Prins Albert.

De officiële opening van de eerste Wereldtentoonstelling door Victoria in het Crystal Palace, op een kleurige steendruk van Louis Haghe uit 1851

Zo was het dus! De feestelijke officiële opening van de eerste Grote Wereldtentoonstelling door Koningin Victoria in het Crystal Palace in Londen, hier op een kleurige steendruk van Louis Haghe uit 1851 [Publiek domein]. Bewerking door My inner Victorian.

Albert had in Duitsland een moderne opleiding gehad, waarin het belang van wetenschappelijke kennis en een open houding richting technologische ontwikkelingen sterk benadrukt werd. Als echtgenoot van de koningin – zonder macht, maar met veel invloed – zette hij zich in om deze kwaliteiten te cultiveren bij de Britten, die in Alberts ogen ten onrechte argwanend tegen verandering aankeken.

Samen met uitvinder en ontwerper Henry Cole vatte Albert het plan op om – naar Frans voorbeeld- een grote tentoonstelling te organiseren. Zo konden de Britten aan de hele wereld laten zien wat hun wereldrijk aan technisch vernuft en kunst in huis had. En tegelijkertijd hoopten ze daarmee de Britten zelf van hun eigen kunnen te overtuigen.

Het Crystal Palace in aanbouw, met kijkers. Uit: The Crystal Palace: Its Architectural History and Constructive Marvels, door Peter Berlyn and Charles Fowler, gravure door George Measom (1818-1901).

Het Crystal Palace in aanbouw, met nieuwsgierig publiek. Uit: The Crystal Palace: Its Architectural History and Constructive Marvels, door Peter Berlyn and Charles Fowler, gravure door George Measom (1818-1901) [Publiek domein].

Want kritiek op deze Great Exhibition of the Works of Industry of All Nations was er genoeg. Victoria’s Oom Cumberland, die in seizoen 1 als slechterik mocht figureren, was ook in werkelijkheid een tegenstander van het plan. Hij verspreidde vanuit zijn koninkrijk in Hannover schadelijke geruchten over het project van zijn maffe aangetrouwde neef. Zo bazuinde hij rond dat zo’n belachelijke tentoonstelling allerlei revolutionair gespuis uit Europa zou aantrekken, en dat respectabele royals en andere vips Londen maar beter konden vermijden:

“The folly and absurdity of the Queen in allowing this trumpery must strike every sensible and well-thinking mind […], as no human being can possibly answer for what may occur on the occasion. The idea … must shock every honest and well-meaning Englishman.”

Ook waren er bezorgde stemmen die vreesden dat zo’n menigte op één locatie zou kunnen leiden tot het uitbreken van allerlei epidemieën, of dat het gebouw zou kunnen instorten. Tijdschrift Punch greep de kans om een spotprent te maken van het voorgestelde tentoonstellingsgebouw, in de vorm van een militair hoofddeksel dat Albert een paar jaar eerder had ontworpen (en waar toen ook al hard om gelachen werd).

Prince Albert At Home, when he will sustain no end of different characters. Spotprent uit Punch.

Prince Albert At Home, when he will sustain no end of different characters. Zelfs bij de satirische krant Punch viel het ze op dat er geen einde kwam aan de vele rollen die Albert op zich nam: Veldmaarschalk, rector, wetenschapper, kunstenaar, diplomaat, rechtsgeleerde, jager, ontwerper. Hoe houdt zo’n druk man het vol? [Publiek domein].

Behalve een hoop pesterijtjes waren er ook echte zorgen: Zo’n omvangrijk evenement was nog nooit georganiseerd. Hoe moet je zoveel bezoekers verzorgen? Hoe beveilig je alle exposities? Waar moet het allemaal plaatsvinden? Kan Londen het verkeer wel aan? En de meest dringende vraag: Hoe bouw je een gebouw, dat groot genoeg is voor een Great Exhibition, wat daarna ook weer afgebroken kan worden. En graag met een betaalbaar prijskaartje. Het was geen gemakkelijke onderneming, dus. Prins Albert was vastbesloten om critici te laten zien wat hij waard was, en nam persoonlijk de leiding over het hele project.

Het werd een zwarte taak. Aan doorzettingsvermogen lag het niet, maar delegeren was niet Alberts sterkste kant. De prins hield zich dag en nacht bezig met ontwerpen doornemen, commissies overtuigen, en besluiten nemen over de allerkleinste details. Er gebeurde niets zonder goedkeuring van de prins. In de maanden van de bouw klaagde de opzichter zelfs dat hij niet aan zijn werk toekwam vanwege alle koninklijke bezoekjes aan het bouwterrein!

Schilderij van de commissie die zich moest buigen over de Great Exhibition van 1851, met Albert centraal. Door Henry Wyndham (1820-1868)

De commissie van hoge heren die zich moest buigen over de Great Exhibition van 1851, met Albert centraal, geschilderd door Henry Wyndham (1820-1868) [Publiek domein].

Maar wat er uiteindelijk in Hyde Park verrees blies zelfs de sterkste critici omver. Onder leiding van Albert en kassenbouwer Joseph Paxton ontstond in een paar maanden tijd een enorme constructie van gietijzer en glas. Deze was gebaseerd op eigentijdse ontwerpen voor tropische kassen, maar nu op een ongekend grote schaal. Een gigantisch bouwwerk met bijna 300.000 ruiten van schitterend glas: Het was werkelijk een Crystal Palace.

The Crystal Palace from the northeast during the Great Exhibition of 1851, uit: Dickinsons' comprehensive pictures of the Great Exhibition of 1851 (1852).

The Crystal Palace from the northeast during the Great Exhibition of 1851, uit: Dickinsons’ comprehensive pictures of the Great Exhibition of 1851 (1852). Bewerking door My inner Victorian.

De Great Exhibition werd een geweldig succes! Ze werd op 1 mei 1851 feestelijk geopend door Victoria, Albert en de kinderen. Het internationale publiek kwam woorden tekort; sommigen huilden zelfs. In 140 dagen tijd stroomden zo’n zes miljoen bezoekers door het 564 meter lange wonder van glas en licht, waar alles wat de beschaafde wereld kon maken aan techniek en kunst verzameld stond. Onder de bezoekers was ook schrijfster Charlotte Brontë, die haar gevoel over de tentoonstelling misschien nog wel het meest treffend omschreef:

“It is a wonderful place – vast, strange, new and impossible to describe. Its grandeur does not consist in one thing, but in the unique assemblage of all things. Whatever human industry has created you find there, from the great compartments filled with railway engines and boilers, with mill machinery in full work, with splendid carriages of all kinds […] to the glass-covered and velvet-spread stands loaded with the most gorgeous work of the goldsmith and silversmith, and the carefully guarded caskets full of real diamonds and pearls worth hundreds of thousands of pounds […] It seems as if only magic could have gathered this mass of wealth from all the ends of the earth – as if none but supernatural hands could have arranged it this, with such a blaze and contrast of colours and marvellous power of effect.”

The Opening of the Great Exhibition by Queen Victoria on 1 May 1851, door Henry Courtney Selous (1803-1890)

The Opening of the Great Exhibition by Queen Victoria on 1 May 1851, door Henry Courtney Selous (1803-1890). Collectie: Victoria & Albert Museum. Bewerking door My inner Victorian.

Waren vriend en vijand vóór de Great Exhibition verdeeld over de prins, nu was iedereen vooral verenigd in hun bewondering voor de visie en de bijzondere prestatie die Albert had neergezet. Victoria was zo trots als een pauw op haar man, en omschreef het Crystal Palace als:

“…astonishing , a fairy scene. Many cried, and all felt touched and impressed with devotional feelings… [the] tremendous cheering, the joy expressed in every face […] I do feel proud at the thought of what my beloved Albert’s great mind has conceived.”

Het interieur van het Crystal Palace, gezienvanaf de hoofdingang, op een ingekleurde gravure door William Simpson, als souvenir voor bezoekers van de Great Exhibition, uitgegeven door Ackermann & Co (1851).

Het interieur van het Crystal Palace, gezien vanaf de hoofdingang, op een ingekleurde steendruk door William Simpson, als souvenir voor bezoekers van de Great Exhibition, uitgegeven door Ackermann & Co (1851). Bewerking door My inner Victorian.

Alberts fantastische werk overtrof alle verwachtingen; en behalve dat de Wereldtentoonstelling het Verenigd Koninkrijk op de kaart zette als het meest vindingrijke en vooruitstrevende land van de eeuw, leverde de kaartverkoop een winst van omgerekend 21 miljoen euro op. Hiermee werden nieuwe culturele instituten in het leven geroepen, waaronder uiteindelijk het Victoria & Albert Museum.

Was Alberts gezondheid echt zo slecht rond 1851?

Ja, helaas wel. Hij had al vanaf zijn jeugd niet zo’n sterk gestel gehad. Vooral zijn spijsvertering speelde regelmatig op, waardoor hij zelfs tijdens zijn eerste bezoek aan prinses Victoria op 16-jarige leeftijd verstek moest laten gaan bij een diner.

Een handgekleurd dagguereotype van een 29-jarige Prins Albert, in het jaar 1848.

Een prachtige handgekleurdw dagguereotypie van een 29-jarige Prins Albert, in het jaar 1848. Het is heel bijzonder om zo’n vroege duidelijke foto van Prins Albert te zien. Veruit de meeste portretten van de jonge, fitte prins van vóór 1851 zijn geschilderd , terwijl hij er op de latere foto’s die er bestaan duidelijk ouder en vermoeid uitziet [Publiek domein].

Verder zat het nu eenmaal in Alberts persoonlijkheid ingebakken dat hij een behoorlijke workaholic was. Tijdens het organiseren van de Great Exhibition nam hij zo veel taken op zich, dat hij er bijna aan onderdoor ging. Hij schreef aan zijn stiefmoeder in Coburg dat hij zich meer dood dan levend voelde.

Detail van een zwart-wit foto van Prins Albert, genomen op 15 May 1860 door J.J.E. Mayall, uitgegeven rond 1891 door Hughes & Mullins, in opdracht van Koningin Victoria.

Detail van een zwart-wit foto van Prins Albert, genomen op 15 mei 1860 door J.J.E. Mayall [Publiek domein].

Op portretten uit die tijd zie je dat Albert snel verouderde door alle stress en overwerk. Julia Baird schrijft dat Albert typisch een kandidaat zou zijn voor wat je tegenwoordig ‘burn out’ zou noemen. Hij kreeg in toenemende mate last van reumatische klachten, hoofdpijn, somberheid en maagklachten. Er is wel door Helen Rappaport gesuggereerd dat hij misschien leed aan de ziekte van Crohn: Maar zeker zullen we dat waarschijnlijk nooit weten. Het is wel duidelijk dat hij rond 1851 niet meer de fitte jongeman was, die Victoria trouwde. En hij was pas 32 jaar.

En hoe zit het nu met Victoria en Feodora?

Zo aan het einde van de serie is het wel zo eerlijk om even nog een blik op het grootste conflict van afgelopen seizoen te werpen: dat tussen Victoria en haar jaloerse halfzus Feodora. Hoewel Feodora in aflevering 1 theatraal ten tonele verscheen, is het nooit echt gebeurd dat zij zich zo lang aan het Britse hof verschanst heeft. En, nog veel belangrijker: Victoria en Feodora hadden helemaal geen ruzie.

In het echt was hun band juist heel hecht en liefdevol, ook al woonden ze ver van elkaar vandaan. Ze schreven elkaar heel hun leven lang honderden brieven, en waren heel blij met elkaar. Overigens noemde Victoria haar zus geen ‘Feo’ maar ‘Fidi’. In 1872 werd Feodora ziek, en zagen de zussen elkaar voor het laatst.

Victoria als 11-jarige prinses in 1830, door Richard Westall (1765-1836). Prinses Feodora van Leiningen rond 1830. door Henry Collen (1797-1879).

Twee zussen samen. Links: Victoria als 11-jarige prinses in 1830, geschilderd door Richard Westall (1765-1836). Foto door My inner Victorian. Rechts: Prinses Feodora van Leiningen rond 1830, geschilderd door Henry Collen (1797-1879) [Publiek domein].

Vlak na Feodora’s dood in 1872 ontving Victoria een brief, die al twintig jaar eerder door haar zus geschreven was, maar met de opdracht om nu pas bezorgd te worden. Hierin schreef Feodora de volgende, ontroerende boodschap aan haar kleine zusje:

“I can never thank you enough for all that you have done for me, for your great love and tender affection. These feelings cannot die; they must and will live on in my soul – till we meet again, never more to be separated – and you will not forget.”

Het is interessant om te beseffen dat deze brief dus geschreven is in de tijd dat seizoen 3 van VICTORIA speelt. Van een vete was dus bepaald geen sprake.

Victoria schreef in haar dagboek hoeveel verdriet ze had om de dood van haar zus; Feodora was de enige gelijkwaardige link met haar eigen jeugd die haar nog restte.

Feodora, prinses van Hohenlohe-Langenburg, in 1854-1855, dus ongeveer wanneer deze serie eindigd. Schilderij door William Corden de Jongere.

Mag ik aan je voorstellen; de echte Feodora, prinses van Hohenlohe-Langenburg, in 1854-1855, dus ongeveer wanneer deze serie eindigt. Schilderij door William Corden de Jongere [Publiek domein]. Bewerking door My inner Victorian.

Snif. Je mag dus wel stellen dat de echte Victoria en Feodora heel veel van elkaar gehouden hebben. Toch wel een beetje sneu dat ze in de serie VICTORIA als zulke ruziemakers geportretteerd zijn.

Dat was het dan voor dit seizoen. Voor wie Victoria en Albert gaan missen heb ik komende maandag een speciaal blog op het programma staan, met bijzondere foto’s van het koninlijk gezin uit de periode waarin seizoen 3 zich heeft afgespeeld. Stay tuned!

Tijd voor thee. Vandaag: Een lekker kopje dampende winterthee.

Benieuwd naar de andere afleveringen? Lees dan:
VICTORIA seizoen 3 – 1: Feodora, revoluties, en Lord Palmerston
VICTORIA seizoen 3 – 2: Chartists, op de vlucht, en Francatelli

VICTORIA seizoen 3 – 3: Osborne House, opvoedingsperikelen, en de hertogin van Monmouth
VICTORIA seizoen 3 – 4: Ruzie, Cholera, en Florence Nightingale
VICTORIA seizoen 3 – 5: Ierland, Lord en Lady Palmerston en Berties leraar
VICTORIA seizoen 3 – 6: Feodora als koningin, privétekeningen, en Berties schedel
VICTORIA seizoen 3 – 7: Sophie in het nauw, afscheid van Wellington, en Palmerstons plan
VICTORIA seizoen 3 – 8: Heidi en Napoleon III, Feodora en Victoria, en Albert en zijn Great Exhibition


Voor het schrijven van dit blog heb ik de volgende bronnen gebruikt:
Julia Baird: Victoria, the Queen – An intimate biography of the woman who ruled an empire (2016).
Helen Rappaport: Queen Victoria, a biographical companion (2003).
Stanley Weintraub: Albert, Uncrowned King (1997).
Charlotte Bronte visits the Great Exhibition – 1851. Op: MyTimemachine.co.uk.
Great Exhibition op Wikipedia.org.
Princess Adelheid of Hohenlohe-Langenburg op Wikipedia.org.
Napoleon III op Wikipedia.org.
Eugénie de Montijo op Wikipedia.org.

8 gedachten over “VICTORIA seizoen 3 – 8: Heidi en Napoleon III, Feodora en Victoria, en Albert en zijn Great Exhibition

    • Ja, ik ook. Als er een tijdmachine zou bestaan, stond de Great Exhibition voor mij hoog op het lijstje om te bezoeken. 😉

  1. Ik heb een vraag. Hoe heet de hofdame die verliefd wordt op een bediende? Ik wilde vandaag uitzoeken of dit echt gebeurd is, maar ben haar naam vergeten.
    Ik wilde ook nog zeggen dat daguerreotypie van prins Albert zo mooi is. De andere foto kende ik, maar deze is nieuw voor mij.

  2. Zo jammer dat de serie alweer is afgelopen. Ik heb ervan genoten! Net als van jouw blogs voor de geweldige achtergrond informatie! Dank daarvoor! Ik vond het zo leuk dat de tentoonstelling van Albert zo’n groot succes was. Het zag er prachtig uit, helemaal voor die tijd moet dat bijzonder zijn geweest. Ook vond ik het jammer dat Lord Palmerston aftrad. Stiekem begon ik hem wel te waarderen. Zo jammer dat de gezondheid van Albert daarna achteruit ging. Daar zien we vast meer over in het nieuwe seizoen.

    • Graag gedaan, het was leuk om de serie zo nauwgezet te volgen! Ik kreeg zelf ook steeds meer waardering voor Palmerston, en de acteur zet hem ook zo gevat neer! Ik heb trouwens zo’n vermoeden dat we hem volgend seizoen wel terug gaan zien, hoor… 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.